тӱнчыктарыме

1. прич. от тӱ нчыктараш.

2. в знач. сущ. изведение, мучение, истязание, терзание. А калык чоным кӧ ргӧ гычак религий да тӱ рлӧ ырымын тӱ нчыктарымыжым нуно ончыктыде коденыт. С. Эман. Но они не показали изведение души народа изнутри религией и разными суевериями.